வண்ணார்பண்ணை சுவாமிநாத பண்டிதர்

யாழ்ப்பாணம் வண்ணார்பண்ணையில் சின்னத்தம்பி என்பாருக்கு மகனாக பிறந்தவர் சுவாமிநாத பண்டிதர். உரிய காலத்தே வித்தியாரம்பம் செய்யப்பட்டு, வண்ணார்பண்ணையிலிருந்த பாடசாலை ஒன்றில் அரம்பக் கல்வியனை கற்று வந்தார்.

இளமைக்காலத்தே இவர் இலக்கண இலக்கணங்களை வித்துவசிரோமணி பொன்னம்பலபிள்ளையிடத்தே கற்க விரும்பினார். வித்துவசிரோமணி அவர்கள் வண்ணார்பண்ணையிலிருந்த ஆறுமுகம்பிள்ளை சிவகுருநாதபிள்ளைக்கு அவர் வீட்டிலே கல்வி கற்பிக்க வருவதனை அறிந்தார். பொன்னம்பலப்பிள்ளை வருகின்ற நேரத்திலே சிவகுருநாதரின் வீட்டிற்கு சென்று அவர் பக்கத்திலே அமர்ந்து கொள்வார் சுவாமிநாதர். அவருக்கு கற்பிப்பதனை எல்லாம் கவனமாக கேட்டு கிரகித்துக் கொள்ளுவார். சிவகுருநாதபிள்ளையினை விடவும் சிறப்பாய், வந்திருக்கின்ற பிள்ளை இலக்கண இலக்கியங்களிலே தேர்ச்சி பெறுவதனையும், இனிய சரீர வளம் கொண்டிருப்பதனையும் அவதானித்து மகிழ்ந்த வித்துவசிரோமணியும், தாம் புராணபடணங்கள் செய்யச் செல்லும் ஆலயங்களிற்கும், மடாலயங்களிற்கும் சுவாமிநாத பிள்ளையினையும் அழைத்துச் செல்லத் தொடங்கினார். புராணங்களிற்கு பயன் சொல்லுகையில் பொன்னம்பலப்பிள்ளையின் உரைச் சிறப்பினையும் சுவாமிநாதர் கிரகித்துக் கொண்டார். பொன்னம்பலப்பிள்ளை போன்றே இனிதுபட உரை சொல்லும் கலையையும் தனதாக்கிக் கொண்டார்.

காலியில் இருந்த சிவன் கோயிலிலே புராண படனம் நடைபெற வேண்டும் என்று விரும்பிய அவ்வூர் மக்கள், நல்லூர் வந்து தம் விருப்பை பொன்னம்பலப்பிள்ளையிடத்தே தெரிவித்தார்கள். பொன்னம்பலப்பிள்ளை தமக்கு நேரமில்லை என்பதனால் தம் இடத்தே சுவாமிநாத பண்டிதரை அவர்களுடனாக்கி அனுப்பி வைத்தார்கள். சுவாமிநாத பண்டிதரும் மக்கள் மனம்மகிழ புராண படனம் செய்து மீண்டார்.

இந்நிகழ்வின் பின் இந்தியா சென்ற சுவாமிநாத பண்டிதர் அங்கேயும் ஆலயங்களில் புராண படனங்கள் செய்து நன்மதிப்பினைப் பெற்றார். நாட்டுக்கோட்டையிலேயே சிலகாலம் தங்கி அங்குகுள்ள பிள்ளைகளுக்கு இலக்கண இலக்கியங்களையும், சமயக் கல்வியினையும் கற்பித்து வந்தார். சென்னை, சிதம்பரம், திருச்செந்தூர், தருமபுரம் முதலான இடங்களிலிருந்த வித்துவான்களோடெல்லாம் பரீட்சயங்களை ஏற்படுத்திக் கொண்டார்.

சென்னையிலே ஒரு அச்சியந்திர சாலையினை தாபித்து சபாபதி நாவலரிடத்திருந்து அவர் நூலாய சிவஞானமாபாடியத்துட் சில பகுதிகளை பெற்று அங்கேயே அச்சிட்டு வெளியிட்டார். மூவர் தேவாரங்களையும் பல ஏட்டுப்பிரதிகளுடன் ஒப்புநோக்கி ஆராய்ந்து பரிசோதனைகள் செய்து தூய பதிப்பாய் வெளியிட்டார். திருக்கோவையாருண்மை எனும் அரிய நூலும் இவரால் பதிப்பிக்கப்பெற்றது. திருச்செந்தூரிலே ஒரு பாடசாலையை நிறுவி சிலகாலம் நடாத்தியும் வந்தார். பாடல்கள் பலவும் இயற்றியுள்ளார். சென்னை சிவனடியார் திருக்கூட்டத்தின் தாபகர் இருக்கம் ஆதிமூல முதலியாரின் வேண்டுகைக்கிணங்கி திருக்கூட்டத்தின் தலைப் பிரசாரகராகவும் இருந்து பிரசங்கங்கள் நடாத்தி வந்தார்.

பகைவருக்கஞ்சாத இவர், புலோலி கதிரவேற்பிள்ளையுடன் நட்புடையவர்கள். கதிரவேற்பிள்ளையின் அருட்பா மறுப்பு வழக்கு சென்னை நீதிமன்றிலே நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்த போது அவருக்கு மிகவும் உதவியாய் இருந்தார். சுன்னாகம் அ. குமாரசுவாமிப் புலவரிடத்தே மிகுந்த அபிமானமும் கௌரவமும் உடையவர்.

சபாபதி நாவலரின், திராவிடப் பிரகாசிகை நூலுக்கு சுவாமிநாத பண்டிதர் வழங்கிய சிறப்புப் பாயிரச் செய்யுள் ஒன்றை அவர் கவித்திறன் நோக்க கீழே காணுங்கள்.

திராவிடநன் னூன்மாண்பு தேறாரும் தேற
திராவிடப்ர காசிகையைச் செம்மை – விராவிடச்செய்
தீந்தான் சபாபதியென் றேயிசைக்கு நாவலன்றான்
றீந்தேன் றமிழருமை தேர்ந்து.

இதைவிடவும் பொன்னையாதேசிகர் என்பார் சந்தனாசாரியபுரணசங்கிரகத்தினை பதிப்பத்தபோது நூலாசிரியர் பெயர் சொல்லி பண்டிதர் அவர்கள் சொல்லிய விருத்தங்களை கீழே காணுங்கள்.

கத்தாவி னிலக்கணமும் பசுபாச விலக்கணமுங் கழறிக்காட்டுஞ்
சித்தாநந்த சாத்திரங்கள் செப்பியருட் டேன்பிலிற்றிச் செகத்திலுள்ள
கத்தார்ந்த புறச்சமயக் களைகட்டுச் சிவசமயக் கதிரார் பைங்கூழ்
பெத்தான்ம கோடிகட்குப் பக்குவத்திற் பெரிதுபயன் றரவளர்த்த

சந்தனா சாரியர்கள் புராணசங் கிரகமதைத் தமிழிற்றந்தா
னந்தானா வொலிசெய்யு நற்றிருவா ரூர்ப்பிறந்து காசிநண்ணிப்
பிந்தனா வவனருளாற் பேசரியவத்துவித முத்தி பெற்ற
முந்தனா நற்சாமி நாததேசிகன் கலைகண் முற்ற வோர்ந்தே.

இத்தகு பெருமைகள் வாய்ந்த சுவாமிநாத பண்டிதர் அவர்கள் 1937ம் ஆண்டிலே இறையடி சேர்ந்தார். இவர் மறைவைத் தாங்காத இவரது சீடர்கள் பலர் இவருக்கு சொன்ன சரமகவிகள் சிலவற்றை கீழே காணுங்கள்.

முலைதருமன்னைதந்தை மொய்குழல்மனைவிமக்கள்
தலைவிரித்தழுதலிந்தத்தரணியிற் காண்பதல்லால்
கலைமுழுதுணர்ந்துதில்லைக் கழலிணை சேர்தலுன்னி
வலைபடுமான் போற்சீடர் வருந்தினோஞ்சாமிநாதா.

இன்னிசைகுறற் கிறங்கி எண்ணி நான்றேடுவேனோ
பன்னியமாற்றங்கேட்டு பதறினான்றேடுவெனோ
அன்னியசமயத்தார்க ளகன்றிடதுரந்த உந்தன்
உன்னித சைவப்பக்திக் குருகுதேசாமிநாதா.

பிரமசாரிவிரதம்பூண்ட பேர்கள்ரெண்டு வீட்டுமர்
அரவக்கொடியனருகிருக்கு மாருயிர் துலைத்தலால்
பரவச்சீலமில்லையென்று பாரிலுள்ளோர் தூற்றுவர்
கரவிலாதுமுடிவுகண்ட கருணைசாமிநாதனே.

கருவினிலிந்துகாக்குங் கடவுளாமொருவன்கஞ்சத்
திருவடி யருளேவாழி திருந்துநீறடியார்வாழி
பொருந்திடிச் சாமிநாதன் புரிந்திடுமறங்கள் வாழி
செறிந்திடுஞ் சீடர்யாருஞ் செகமெலாம் வாழி வாழி.